Ik was nog maar drie jaar toen de oorlog begon. Te jong eigenlijk om me iets te herinneren. Toch denk ik dat ik nog weet hoe mijn vader door de Duitsers werd meegenomen, omdat hij officier in het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger was. Mijn moeder, mijn broertje en ik bleven samen met mijn oma in Den Haag wonen.
Ik was nog maar drie jaar toen de oorlog begon. Te jong eigenlijk om me iets te herinneren. Toch denk ik dat ik nog weet hoe mijn vader door de Duitsers werd meegenomen, omdat hij officier in het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger was. Mijn moeder, mijn broertje en ik bleven samen met mijn oma in Den Haag wonen.
Een van mijn vroegste herinneringen aan de oorlog: stroken papier die op de ramen werden geplakt. Later begreep ik dat dit gedaan werd tegen versplintering bij een bombardement. Tijdens de oorlog ging het gewone leven door. Ik ging gewoon naar school en op mijn verjaardag kwam er een poppenkastspeler thuis. We maakten zelfs uitstapjes, zoals naar Volendam en Marken.
Van het laatste jaar van de oorlog weet ik nog het meest. Ik verzamelde op straat spaanders voor de noodkachel, mijn moeder bakte tulpenbollen en er stonden rijen voor de gaarkeukens. Ook heb ik meegemaakt dat de Duitsers tijdens een razzia bij ons aan de deur kwamen. Van de bevrijding herinner ik me de zwermen bommenwerpers die heel laag overvlogen en de piloten die naar mij zwaaiden. Een portret van Mussert werd, nadat iedereen er op getrapt had, in het vuur gegooid. Een paar weken na de bevrijding stond er een vreemde, magere man in de gang. Hij zei dat hij mijn vader was.
Mijn vader was officier bij het K.N.I.L. en werd in het krijgsgevangenkamp Colditz in Saksen gevangen gezet. Af en toe stuurde mijn vader brieven, die een Duits stempel hadden. Soms stuurde hij sigaretten, die hij via het Rode Kruis vanuit Engeland kreeg. Die sigaretten waren hier veel waard, mijn moeder ruilde ze tegen extra eten.