Logo One Planet

Ronny Martina

Ik was zeven jaar toen de oorlog begon en woonde in Willemstad op Curaçao. Door de oorlog veranderde er veel voor ons. De N.S.B.-kinderen uit mijn klas werden naar Bonaire gebracht en ook de Duitsers die op Curaçao woonden, moesten daar naar toe. Mijn vader was Joods en sprak veel over de oorlog. Hij probeerde waar mogelijk joodse gevangenen en vluchtelingen uit Europa te helpen.

Ik was zeven jaar toen de oorlog begon en woonde in Willemstad op Curaçao. Ik was het vijfde kind in ons gezin en na mij zouden er nog drie bijkomen. Door de oorlog veranderde er veel voor ons. De N.S.B.-kinderen uit mijn klas werden naar Bonaire gebracht en ook de Duitsers die op Curaçao woonden, moesten daar naar toe. Vaak klonk er tot mijn grote schrik luchtalarm, omdat de Duitsers de olieraffinaderijen probeerden te bombarderen. Al snel werd de algemene verduistering ingevoerd en moest ik met een mand vol lampjes naar het politiebureau, waar ze in de blauwe verf werden gedompeld. Het eiland werd overspoeld door Amerikaanse en Engelse soldaten.
Mijn vader was Joods en sprak veel over de oorlog. Hij probeerde waar mogelijk joodse gevangenen en vluchtelingen uit Europa te helpen. Ook probeerden we geld voor Nederland in te zamelen door bijvoorbeeld zilverpapieren chocoladewikkels en lege tandpastatubes te sparen.

Colaflesje

Er waren prachtige stripboeken in omloop, waarin de Duitsers en Japanners als verliezers werden afgebeeld. Een van de leuke dingen die de Amerikaanse soldaten meebrachten, was coca cola. Maar ze ronselden ook prostituees in Venezuela. Als kind gooide ik stenen naar de prostituees en hun klanten, die gewoon in de openlucht op een snel neergeworpen matje hun 'ding' deden. 

Het koor waar Ronny Martina in zong. Ronny staat voor de volwassen man links.
Het koor waar Ronny in zong.

Ik zat op de school van de fraters van Tilburg en zong, samen met mijn broer Stanley, in het jongenskoor. Op Koninginnedag moesten we het volkslied zingen. "Van Duitschen bloed"  werd voor de gelegenheid veranderd in "van Dietschen bloed".

Prinses Juliana bracht op 5 maart 1944 een officieel bezoek aan Curacao. Ze werd feestelijk verwelkomd. Foto: NIOD
Bezoek van prinses Juliana  

In 1944 gingen we met de hele klas naar de intocht van prinses Juliana op Curaçao. Het was een sobere intocht omdat men bang was voor een aanslag.
Bij de bevrijding was er veel vuurwerk, dat door de Chinezen werd verkocht. We zongen liedjes als "Wij willen Holland Houwen" en "Hollands vlag je bent mijn glorie".