Toen Duitsland Nederland binnenviel was ik zeventien jaar. In augustus 1944 werd ik vanuit Auschwitz op transport gesteld.
Een foto van voor de oorlog: met de hele familie voor de woonwagen. Lily, haar zusje Waltraud en haar vader waren de enigen die de oorlog overleefden.
Toen Duitsland Nederland binnenviel was ik zeventien jaar. In augustus 1944 werd ik vanuit Auschwitz op transport gesteld. Ik kreeg geen gelegenheid om mijn moeder gedag te zeggen. Wel kon ik nog mijn grote liefde Zbigniew, die ik in het kamp had leren kennen, gedag zeggen. We waren verliefd en zaten, als het even kon samen op een bankje, dat uitzicht bood op de schoorsteen van het crematorium.
Het crematorium van Auschwitz
Na de oorlog zouden we op elkaar wachten. Twee keer kreeg ik nog een brief van hem. Ik was daar dolgelukkig mee, maar na de oorlog vonden we elkaar niet terug. Ik vergat hem echter nooit en bewaarde zijn brieven altijd in mijn portemonnee.
In deze laatste brief die Lily Franz van haar vriend Zbigniew kreeg, feliciteert hij haar met haar verjaardag en hoopt dat de volgende verjaardag gelukkiger zal zijn. Lily bewaart de brief nog altijd in haar portemonnee.
Jaren heb ik naar hem gezocht en uiteindelijk vond ik hem met hulp van de K.R.O. weer terug. Hij woonde in Australië. We hebben elkaar na zestig jaar in Auschwitz weer teruggezien. Hij had naar mij gezocht na de oorlog, net als ik hem. We dachten van elkaar dat we dood waren. Het was voor mij erg belangrijk om te weten dat hij, net als ik naar hem, naar mij had gezocht.