Ik was zeven jaar toen de oorlog begon. Ik woonde in Scheveningen. In 1943 moesten we naar de Acaciastraat verhuizen, want Scheveningen werd verboden gebied.
Ik was zeven jaar toen de oorlog begon. Ik woonde bij het Lindoduin in Scheveningen. Daar zag ik luchtgevechten en soldaten die over de muurtjes klommen. Met buurjongetjes speelde ik oorlogje. Ons wachtwoord was 'scheepsbeschuit'.
De atlantikwall, de Duitse verdedigingslinie, liep dwars door de stad. Ten behoeve van de aanleg ervan werd Scheveningen ontruimd.
In 1943 moesten we naar de Acaciastraat verhuizen, want Scheveningen werd verboden gebied. Er waren veel razzia’s waarbij mannen voor de arbeidsinzet werden opgepakt. De meester moest onderduiken en in 1944 ging de school dicht. De winter van 1944/1945, de hongerwinter, was erg koud.
Net als deze mensen moest ik altijd in de rij staan voor het gymlokaal van de school, om eten uit de gaarkeukens te halen.
Hout sprokkelen in de Scheveningse bosjes
Mijn vader had van het onderstel van een kinderwagen zo’n soort kar gemaakt. Met die kar ging ik naar de Scheveningse bosjes om hout voor de kachel te halen. Meestal zocht ik losse takken, maar op een dag probeerde ik samen met mijn zus een boompje om te zagen, toen er net een Duitse soldaat aankwam. We schrokken ons dood, maar tot onze verbazing hielp hij ons bij het omzagen.
Van mijn Joodse vriendje Johnny Bueno de Mesquita kreeg ik een aquarium. Waarom wist ik niet precies. Later hoorde ik van mijn ouders dat Johnny met zijn familie op transport was gezet. Ik werd woest op hen en schold ze voor lafaards uit, want als je dat wéét, dan help je toch. Tijdens de verhuizing terug naar Scheveningen is het aquarium gebroken. Van de familie van Johnny is, voor zover ik weet, niemand teruggekomen.