Bij het uitbreken van de oorlog was ik elf jaar. Ons huis werd in 1944 door de bezetter in de fik gestoken. We moesten onderduiken.
Bij het uitbreken van de oorlog was ik elf jaar. Ons huis werd in 1944 door de bezetter in de fik gestoken. Het enige dat de brand overleefd heeft, zijn de deurkruk van de koelcel van de slagerij en de koekenpan, waarin mijn moeder de lunch voor mijn vader had weggezet. We waren alles kwijt, maar het belangrijkste was dat ons hele gezin ongedeerd bleef.
Deurkruk van de koelcel van de slagerij
We moesten onderduiken. Mijn zus Maaike, mijn broer IJde en ik kwamen allemaal op een ander adres terecht, zogenaamd als hongerevacuees. Mijn ouders vonden weer een andere onderduikplek. Het was erg zwaar om als onderduiker te leven. Telkens andere namen, telkens een andere school. Maar ja, je moest wel, je had geen keus.
Na de bevrijding is een filmpje gemaakt van de restanten van het huis. Dit is een still hieruit.
Op 13 april, een dag voor mijn verjaardag, werd ik bevrijd. Ik woonde toen in Ferwerd. Maaike zat in Veenwouden, IJde in Kollum en mijn ouders in Ternaard. We wisten erg snel dat we allemaal de oorlog hadden overleefd.