Ik was dertien toen de oorlog uitbrak. Ik wist toen nog niet dat ik op mijn veertiende van school zou worden gestuurd omdat ik Joods was en dat ik om diezelfde reden naar kamp Westerbork moest.
Ik was dertien toen de oorlog uitbrak. Ik wist toen nog niet dat ik op mijn veertiende van school zou worden gestuurd omdat ik Joods was en dat ik om diezelfde reden naar kamp Westerbork moest.
Vanuit Westerbork kwam ik in Theresienstadt terecht. Al snel na aankomst werd duidelijk dat er onderling veel vijandigheid was tussen Nederlandse Joden en Joden uit Tsjechië. Het woord Jood op onze 'matze-medaille', zoals in het Theresienstädter-jargon de jodenster werd genoemd, maakte het nog erger. Zo werd meteen duidelijk waar je vandaan kwam.
Gezamenlijke maaltijd in Theresienstadt. Foto: NIOD
Jo Spier was een kampgenoot en verbindingsman tussen de Nederlandse groep en de Kommandatur. In een toespraak gaf hij opdrachten van de SS aan ons door: Theresiënstadt moest worden opgeknapt. Mijn vader vatte Spier’s toespraak samen: "Als we ons best niet doen, gaan we op transport".
De opknapbeurt diende een doel: er moest een propagandafilm gemaakt worden, zodat later aan de delegatie van het Rode Kruis kon worden getoond hoe goed de joden werden behandeld.